grafzerken vertellen

                                       OVERBUREN BIJ LEVEN                                                    OVERBUREN IN DE DOOD foto Michel Burez CC BY-SA 3.0 ROBERT HOOZEE (Wilrijk 21 juni 1949 - Gent 21 februari 2012) Studeerde af aan de Gentse Universiteit in de afdeling Kunstgeschiedenis en Oudheidkunde. In 1978 startte zijn carrière in het MSK, eerst als assistent, later als directeur ad interim en uiteindelijk in 1985 als directeur/conservator. Hij speelde mijn 'bijna-altijd-onzichtbare-baas', waarvan ik af en toe, vanuit de verte, een glimp opving. Hij bracht, zonder dat we er ons bewust van waren, de wereld naar het MSK en hij schonk mij, zonder dat hij er weet van had, ontelbare uurtjes kunstgenot. Met tentoonstellingen als:  'Parijs-Brussel, Brussel-Parijs; A British Vision; John Constable, olieverfschetsen; Ford Madox Brown' plaatste hij het MSK op de Europese kunstkaart. Deze laatste tentoonstelling heeft hijzelf nooit mogen meemaken. Hij overle

“Kritisch! Kritisch! Kritisch! Kritisch de bronnen hanteren en interpreteren” Ik ben één van mijn proffen eeuwig dankbaar dat hij dit principe erin getimmerd heeft.  Ook de epigrafie op de graven van mijn teerbeminde doden is soms misleidend. Wat, waar, wanneer, hoe en door wie het scheef gelopen is, kan in de meeste gevallen niet ontrafeld worden. De geschiedenis bedekt het raadsel dan met de mantel der liefde. Met dank aan P.D. om hier toch een tipje van de sluier te lichten en de puntjes op de i te plaatsen.                                       ISIDORE-SERAPHIN DE VOS  (Gent 23 oktober 1850 - Gent 30 maart 1876) Isidoor werd geboren in een arbeidersgezin dat het niet al te breed had. Vader de Vos was, in volle klompentijd, schoenlapper en om een centje bij te verdienen baatte hij ook een tabakswinkeltje uit. Aan onderwijs kon maar weinig geld besteed worden. De kleine Isidoor leerde rekenen en spellen in een kosteloze, lagere school. De knepen van de schoenm

(foto Wikipedia) GEORGES RODENBACH (Tournai/Doornik 1855 -Paris 1898)                                                            Op 16 juli 1855 laat de kleine Georges voor de allereerste keer van zich horen. Wanneer hij enkele maanden oud is, nestelt het gezin Rodenbach zich in Gent. Een groot deel van zijn jeugd speelt zich af in de ouderlijke woonst, Frère-Orbanlaan 9, nabij het Klein Begijnhof OLV-ter-Hoyen. In 1948 werd aan de woning een herdenkingsplaat aangebracht naar een ontwerp van Geo Vindevoghel. Zowel het huis als de plaat zijn ondertussen al enkele jaren uit het straatbeeld verdwenen. Als briljant student slaagt hij cum laude aan het prestigieuze Sint-Barbaracollege, op dat moment een ware broeihaard van het Gentse symbolisme. Met zijn klasgenoot Emile Verhaeren ontstaat een vriendschapsband voor het leven. Na zijn studies in de rechten aan de Gentse universiteit en in Parijs werkt hij niet alleen als pleiter aan de balie maar ook als journalist/schri

    24 MAART 1959                                                             HET VERHAAL ACHTER HET COMPLOT BISSCHOP BRACQ BISSCHOP STILLEMANS HULPBISSCHOP VAN RECHEM BISSCHOP SEGHERS BISSCHOP COPPIETERS Kanunnik Leo de Kesel, schatbewaarder van de St-Baafskathedraal, koestert een onuitgesproken wens. Hij wil de Gentse bisschoppen terug thuis. De politieke omstandigheden zijn echter ongunstig. Zowel in Gent als in Mariakerke spannen de burgemeesterssjerpen zich rond liberale buiken. Het jaar 1959 brengt verandering. Een frisse CVP-wind doet in beide gemeenten de kansen keren, alles komt in een stroomversnelling terecht. De telefoons tussen het bisdom en het Mariakerkse gemeentehuis staan roodgloeiend. Wat er juist besproken werd, zal voor altijd een raadsel blijven. De briefwisseling is kort, ambtelijk en verwijst naar de mondelinge afspraken. De Gentse burgervader, geruggensteund door een katholieke