JULES MAENHAUT VAN LEMBERGE
 |
| © foto An Hernalsteen |
JULES MAENHAUT. EEN GENTENAAR SCHOPT HET TOT BURGEMEESTER VAN LEMBERGE EN NOG VEEL VERDER
 |
| foto Wikipedia |
In hetzelfde jaar studeert Jules af als doctor in de rechten aan de Leuvense universiteit en gaat werken als advocaat. Zoals bij vele confraters roept ook de politiek. In 1876 koopt de familie Maenhaut een 'maison de plaisance 't Goed ter Jacht' in Lemberge. In 1886 huwt Jules met Marie-Emerence van den Bossche uit Roborst.
De nieuwbakken echtelieden gaan zich in 1887 definitief in de landelijke gemeente Lemberge vestigen. Het voormalig buitenverblijf ondergaat een grondige modernisering en uitbreiding.
 |
| © foto An Hernalsteen |
Jules gooit zich in de lokale politiek, wordt verkozen tot gemeenteraadslid en op 23 januari 1888 benoemd tot burgemeester. Beide functies zal hij blijven uitoefenen tot aan zijn dood. Het prille huwelijksgeluk is echter van kortere duur. In 1892 overlijdt zijn Marie-Emerence. Ondertussen bouwt onze burgemeester via de provincieraad (1892-1894) gestaag zijn politieke carrière verder uit.
Hij vindt een nieuwe levensgezellin in Ronse. In hartje winter van het jaar 1893 geeft hij Marie-Sophie Regibo zijn ja-woord.
Hij ruilt de provincie in voor de Kamer en zetelt er als katholiek volksvertegenwoordiger van 1894 tot aan zijn overlijden. In 1938 mag hij via een Koninklijk besluit officieel 'van Lemberge' toevoegen aan zijn familienaam. Zijn echtgenote mag dit niet meer meemaken, zij is reeds in 1935 overleden. Op 15 november 1940 sterft Julius Constantinus Maenhaut van Lemberge, 78 jaar oud. Hij wordt bijgezet op het kerkhof van zijn dorp.
ACTIEVE INZET VOOR DE LANDBOUWER
Jules Maenhaut woonde, leefde en werkte tussen de boeren. De belangen van de landbouwers lagen hem nauw aan het hart. In 1891 was hij één van de stichters van de Oost-Vlaamse Landbouwersbond. Ook de oprichting van de eerste Raffeisenkas in Oost-Vlaanderen kunnen we op zijn naam schrijven. Toen in 1913 een Wereldexpositie op poten werd gezet in de Arteveldestad, zetelde hij in de commissie die tot driemaal toe de 'Floralies Gantoise 1913' zou organiseren. Vooral de herfsttentoonstelling eiste al zijn aandacht want toen kwamen groenten en fruit overdadig aan bod, een unieke gelegenheid om de vruchten van het veld te promoten en het labeur van zijn landbouwers te prijzen. Het bloemen- en plantengebeuren werd een denderend succes.
EERBETOON
De man kreeg zijn straat in Lemberge (Merelbeke) maar belangrijker was het huldigen van zijn 50-jarig jubileum als politicus in 1938.
Een bronzen plaket naar een ontwerp van de Gentse beeldhouwer Gustave van den Meersche verwijst nog naar dit feestelijk gebeuren.
foto © an hernalsteen
Dankbaarheid- Genegenheid
Hulde aan / Maenhaut van Lemberge / burgemeester sedert 1888 /
volksvertegenwoordiger sedert 1894 / groot kruis in de kroonorde /
grootofficier in de Leopoldsorde/
Geschonken door:
-de inwoners der gemeente Lemberge
-verbond der boerengilden van het arrondissement Gent-Eekloo
-verbond der Christene vereenigingen voor onderlingen bijstand van het arrondissement Gent
-nationaal verbond der gemeentesecretarissen van België
-nationaal verbond van politiecommissarissen en adjuncten van België
-verbond der veldwachters van Oost-Vlaanderen
Lemberge 50 jarig burgemeesterschap 12 juni 1938
Gust vd Meersche 1938
HET GRAF
En wat ik langs geen kanten verwacht had in deze uithoek van Merelbeke: de signatuur van Godefroid
Devreese op het marmeren borstbeeld. Dit verdiende een spontaan vreugdedansje.
Godefroid Devreese, Kortrijkzaan van geboorte (19 augustus 1861) is de zoon van Constant Devreese, eveneens beeldhouwer. De beginselen van de stiel leert de kleine Godefroid dan ook in zijn vader's atelier. De opleiding wordt verder gezet, eerst aan de Kortrijkse Academie, later aan de Koninklijke Academie van Brussel waar hij tussen 1881 en 1886 zowel Eugène Simonis als Charles Van der Stappen als docent leert kennen. Verder mag hij Victor Horta tot zijn vrienden rekenen. Beide mannen zullen regelmatig samenwerken.
Zijn woning te Schaarbeek is hem te benepen. Gebeten door de reismicrobe, trekt hij door Europa. Hij is een harde werker en een enthousiast deelnemer aan allerlei salons. Hij kan zichzelf een veel gevraagd en gewaardeerd kunstenaar noemen.
Manusje-van-alles creëert hij naast volplastisch beeldhouwwerk en reliëfs ook meer dan 400 medailles.
Deze superactieve man overlijdt in Elsene in 1941.
Bronnen
Lehoucq Nicole, Valcke Tom: De fonteinen van de Oranjeberg: deel 2
Catalogus: De 19de-eeuwse beeldhouwkunst deel 2
Geneanet en Family search
Wie meer wil weten over de lente- zomer- en herfstfloraliën van 1913: Blog https://gent1913.eu - Feesten en evenementen
Alle rechten voorbehouden ©2020 An Hernalsteen
Reacties
Een reactie posten